donderdag 3 februari 2011

Onverwacht

Ik zie jullie denken, hè hè... daar is dan eindelijk weer eens een update. Ja, ik ben erg lang weggeweest.
Alle drukte met de grote verhuizing was natuurlijk één van de redenen, ...ik had een beetje onderschat hoeveel ik zelf aan de verhuizing mee zou moeten helpen. Sorry, maar als het niet met knutselen te maken heeft ben ik nogal een luie donder.
Kwam nog eens bovenop dat ik net in deze tijd werd geveld door pfeiffer, een ziekte die dus echt alle energie opvreet. Ik kon letterlijk mijn bed niet uitkomen... sterker nog, ik kon nog geen haaknaald optillen.
Omdat Pfeifer vaak gepaard gaat met een fikse keelontsteking in het begin, werd ik daar ook mee verblijd. Voor sommige is een keelontsteking niet zo'n drama... voor mij wel! Afgelopen jaar heb ik namelijk opgeteld wel 12 keer keelontsteking gehad, komt dus zo'n beetje neer op 1 keer per maand. Ah fijn, ik wist al van vroegere bezoekjes aan de KNO arts dat ik nogal abnormaal flinke amandelen heb (die er eigenlijk dus al uit hadden gemoeten toen ik klein was) maar nu door al het littekenweefsel van al die verschillende keren keelontsteking zijn ze dus nog flinker, tot op het punt dat ze mij ademhalingsproblemen geven, (met name bij huilbuien, die ik recentelijk veel heb gehad... lees verder voor meer info)
Dus, binnenkort gaan ze er toch nog uit is de planning.
Goed, alles was nog niet shitty genoeg... dus daar kon nog wel een schepje bovenop mijn contract bij mijn huidige werkgever werd niet verlengd. Wat kan ik zeggen, ze waren niet echt blij met mijn ziekte ook al gaven ze dat natuurlijk niet als reden op... dat mag natuurlijk niet.
Dus over een maandje moet ik in de WW, als ik niet snel iets anders ging.
Met kerst kregen J. en ik dan eindelijk een keer goed nieuws... Ik bleek zwanger van ons eerste kindje!!! Pfeifer was gelukkig uit mijn lijf dus ik was goed gezond en alles... Afijn... wij leefden dus op een roze wolk ondanks alle tegenslagen.
Bedachten al een naam, hoe we de kinderkamer zouden inrichten... Ik fantaseerde over hoe ons kindje eruit zou zien, of het een jongen of een meisje zou zijn... in mijn gedachten had ik het al vele malen vastgehouden en geknuffeld en ik hield er al heel erg veel van.
Met tien weken (vorige week) viel onze droom in duigen, want het vruchtje in mijn buik had geen hartactie... missed abortion.
Ik heb hele dagen achter elkaar gehuild en verdriet gehad. In alle eerlijkheid... ik heb net ook nog een verschrikkelijke huilbui achter de rug... het voelt gewoon als zo'n groot verlies. Die opmerkingen van 'je bent nog zo jong' of 'er komen wel nieuwe zwangerschappen' helpen ook echt voor geen meter. Ik heb pijn in mijn hart en die lijkt nooit meer weg te gaan. Voor mijn gevoel was dit gewoon mijn eerste kindje, hoe klein dan ook. Het was een begin.
Nog zo'n schrale troost 'er zal dan toch wel iets mis zijn geweest met het vruchtje' of 'je kunt het beter zo hebben dan een doodgeboren of zwaar gehandicapt kindje'. HELPT NIET!!

Hier laat ik het even bij, mijn 'lucht mijn hart' post. Zodra ik weer wat positiviteit in mijn hart heb dan zal ik op mijn gemak de ontwikkelingen op jullie blogs weer gaan lezen, maar nu voel ik me zo'n beetje omgeven door een heel groot zwart gat.

17 opmerkingen:

  1. Oh meid, wat heb je veel meegemaakt!! En niks, 'je bent nog zo jong', laat ze maar zeuren. Je mist nu een kindje. Erg veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb echt met je te doen!
    * knuffel*

    x Inge

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ma meid dat geloof ik dat je je omgeven voelt door een zwart gat! Veel sterkte!! Dikke knuffel Mira

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi meissie, leef met je mee, blijf hopen, dat het ooit echt goed komt, schat erg veel sterkte voor je, kan me voorstellen hoe je je voelt!

    Dikke knuf

    Angeline

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Jeetje meid, wat een boel heftige dingen in zo'n korte tijd. Heel veel sterkte en een virtuele knuffel

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik ben zo blij dat je terug bent. Je was mijn allereerste volger. Lieve Adriana, volg jouw hart en laat de emoties gewoon komen.Heel veel sterkte gewenst na dit verlies. Het is wel jullie kindje.Liefs, Marleen.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Goh wat verschrikkelijk allemaal zeg!!!
    Heel veel sterkte!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. ohhh... wat een slecht nieuws!! Veel sterkte hoor! xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Op zo'n moment, kan niemand iets zinnigs zeggen, we kennen dat. Dus zeg ik alleen maar: sterkte ik leef met je mee!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Oh meid!! Ik wou dat ik je een dikke knuffel kon geven!!
    Veel sterkte met alles, ik denk aan je!!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik weet even niet wat zeggen, veel sterkte en hopelijk word alles snel beter !!!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Adriana, wat heb je een heftige tijd achter de rug! Ik wend je heel veel sterkte! Ik geef je geen bemoedigende woorden, de pijn blijft namelijk maar verdwijnt na verloop van tijd naar de achtergrond. Weg gaat het niet, het is voor mij straks 3 jaar geleden maar als ik jou verhaal zo lees dan doet het nog steeds zeer. Veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Weet niet wat zeggen. Heel veel sterkte!!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Jeetje...wat hebben jullie de afgelopen tijd allemaal meegemaakt. Zit met kippenvel te lezen en voel de tranen branden. Leef ontzettend met jullie mee. De roze wolk is een grote donder wolk geworden en het heeft tijd nodig om de zon weer te laten schijnen. Geef het de tijd. Maar geloof me dat die zon er echt wel komt. Ik kan jullie alleen maar heel veel sterkte wensen.
    Liefs,
    Selma

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Hee Adriana, ik vermoedde al dat er iets gebeurt moest zijn, je kon niet zomaar niks meer postten.. Nu ik dit allemaal lees begrijp ik het heel goed dat je even niet hebt geblogd.
    Ik hoop dat je de rust weer vindt en het verdriet kwijt kan in knutselaanvallen.
    Soms helpt dat.
    Aangezien je een van mijn eerste volgers was ben ik vaak nog op jou blog geweest, ik ben blij dat je weer een beetje terug bent.
    Heel heel veel sterkte allebei!!
    Liefs Juliette

    BeantwoordenVerwijderen