Geluksvogel

Deze post is voor J.

Dit klinkt een beetje raar, na alles wat er is gebeurd (lees vorige post 'Onverwacht') maar ik moet even melden dat ik toch wel een echte geluksvogel ben. Waarom? Vanwege J.
Die lieverd heeft speciaal voor mij, als soort van aandenken aan mijn eerste zwangerschap een ketting voor mij gekocht. Een hele mooie, zilverkleurig. Het bestaat uit een hanger in de vorm van een cirkel met daar twee keer in gegraveerd "Love is all around you". Zo symbolisch want ons sprotje (zo noemden we het vruchtje toen alles nog goed leek te gaan) was inderdaad omgeven door liefde van zijn/haar papa en mama. Ik pinkte wel een traantje weg. Mijn lieve schat gaf me precies wat ik nodig had...

En toen dit weekend. Ik dacht dat we gewoon even samen naar mijn opa en oma gingen... maar nee, meneer had een hele verrassing voor mij in petto. Omgeven door Opa, oma mij oom en tante ging hij opeens voor mij op de knieën! Nu had hij mij al eerder ten huwelijk gevraagd, maar door de verhuizing werden die voorbereidingen op een laag pitje gezet. Maar mijn schat vroeg mij afgelopen zaterdag wederom ten huwelijk en dit keer had hij zelfs de datum al vast gelegd bij de gemeente. Dus mag ik trots aankondigen dat ik op 4 JULI dit jaar mevrouw J. wordt!! Dus, heel erg fijn weekend gehad en lieve J. Ik houd ontzettend veel van je, bedankt voor alle steun en troost die jij me bied.

Taart!

Ik heb zo iets leuks op de agenda staan voor 19 maart. Ik heb J. en mij namelijk ingeschreven voor een workshop taarten decoreren van kookwinkel 'Kookstijl' in Oss. Natuurlijk is J. al net zo enthousiast als ik want 19 maart is toevallig ook meteen zijn verjaardag, en dus kunnen wij als hij het viert twee heerlijke zelfgemaakte taarten aan onze gasten voorschotelen. Leuk hè.

Natuurlijk maak ik me wel een beetje zorgen, want mijn gerechten komen in vergelijking met die van J. altijd op de tweede plaats... En ik wil absoluut niet onderdoen voor de andere deelnemers van de workshop. Daarom heb ik me al een klein beetje voorbereid.

Ik heb een boek aangeschaft van Petra Achtien, de eigenaresse van taartenwinkel 'de tafel van 18' in Utrecht. Het was al meteen heel erg inspirerend en ik moet toegeven dat mijn vingers nu al jeuken om aan de slag te gaan. Ik heb me suf gesurft op Youtube en Google op zoek naar alles wat er maar te weten valt over taarten decoreren. En wat vond ik... Een snelcursus taarten decoreren op VrijetijdTV van de Teleac gepresenteerd door Petra Achtien.

De complete online cursus is gratis te volgen op hun website. Superleuk.

Wat ook je vingers doet kriebelen is de serie Cake Boss van Discovery Channel. Ik heb het eigenlijk nooit echt gevolgd, maar nu ben ik volop aan het inhalen wat ik al heb gemist van de serie.

Ik ben echt heel erg benieuwd naar de cursus en ik kijk er echt heel erg naar uit. Heeft iemand van jullie toevallig al eens deelgenomen aan zo'n cursus? Ik wil echt heel graag weten wat jullie er van vonden.

Bak en kookkick

Vraag me niet waar het vandaan komt, maar ik heb me de laatste tijd toch een bak- en kookkick. Wellicht is het een soort van noodzaak om een project te hebben na alles wat er de laatste tijd is gebeurd maar hoe dan ook... ik kan er geen weerstand aan bieden.

Vorige week bakte ik al een hele lading cupcakes, met vanille glazuur en besprenkelt met hartjes. Standaard Lillifee cupcakes, dat wel. Maar ja, zoalsi k al vaker heb verteld ben ik nou eenmaal geen keukenprinses.

Maar nu wil ik daar verandering in gaan brengen. De masterchef des huizes J. heeft me al geleerd hoe ik met kruiden moet werken en hoe ik supersnel een paprika kan ontleden, maar ik heb nog nooit iets gemaakt waarvan ik dacht... Ja, dat ziet eruit zoals het plaatje. (ik werk meestal vanuit kookboeken, mijn creativiteit in de keuken is ver te zoeken.)

Dus, heb ik mezelf een project/uitdaging toegewezen. Ik ga namelijk minstens twee keer per week een gerecht van topchef kwaliteit (hopelijk) op tafel zetten. En dan bedoel ik niet alleen avondeten, nee ik ga me ook richten op taarten bakken en koekjes, brood en wat dan ook. En natuurlijk houd ik jullie op de hoogte van mijn culinaire avontuurtjes.

Ik ga beginnen met recepten uit mijn eigen kookboeken, maar als ik wat langer bezig ben lijkt het me ook wel leuk om uitgedaagd te worden door jullie, stuur me eens een recept op of een link naar een recept wat je mij uit wil laten testen.

De eerste uitdaging: ontdekken waar al die roestvrij stalen dingen op het kookgerei rek voor zijn. Wish me luck!

Onverwacht

Ik zie jullie denken, hè hè... daar is dan eindelijk weer eens een update. Ja, ik ben erg lang weggeweest.

Alle drukte met de grote verhuizing was natuurlijk één van de redenen, ...ik had een beetje onderschat hoeveel ik zelf aan de verhuizing mee zou moeten helpen. Sorry, maar als het niet met knutselen te maken heeft ben ik nogal een luie donder.

Kwam nog eens bovenop dat ik net in deze tijd werd geveld door pfeiffer, een ziekte die dus echt alle energie opvreet. Ik kon letterlijk mijn bed niet uitkomen... sterker nog, ik kon nog geen haaknaald optillen.

Omdat Pfeifer vaak gepaard gaat met een fikse keelontsteking in het begin, werd ik daar ook mee verblijd. Voor sommige is een keelontsteking niet zo'n drama... voor mij wel! Afgelopen jaar heb ik namelijk opgeteld wel 12 keer keelontsteking gehad, komt dus zo'n beetje neer op 1 keer per maand. Ah fijn, ik wist al van vroegere bezoekjes aan de KNO arts dat ik nogal abnormaal flinke amandelen heb (die er eigenlijk dus al uit hadden gemoeten toen ik klein was) maar nu door al het littekenweefsel van al die verschillende keren keelontsteking zijn ze dus nog flinker, tot op het punt dat ze mij ademhalingsproblemen geven, (met name bij huilbuien, die ik recentelijk veel heb gehad... lees verder voor meer info)

Dus, binnenkort gaan ze er toch nog uit is de planning.

Goed, alles was nog niet shitty genoeg... dus daar kon nog wel een schepje bovenop mijn contract bij mijn huidige werkgever werd niet verlengd. Wat kan ik zeggen, ze waren niet echt blij met mijn ziekte ook al gaven ze dat natuurlijk niet als reden op... dat mag natuurlijk niet.

Dus over een maandje moet ik in de WW, als ik niet snel iets anders ging.

Met kerst kregen J. en ik dan eindelijk een keer goed nieuws... Ik bleek zwanger van ons eerste kindje!!! Pfeifer was gelukkig uit mijn lijf dus ik was goed gezond en alles... Afijn... wij leefden dus op een roze wolk ondanks alle tegenslagen.

Bedachten al een naam, hoe we de kinderkamer zouden inrichten... Ik fantaseerde over hoe ons kindje eruit zou zien, of het een jongen of een meisje zou zijn... in mijn gedachten had ik het al vele malen vastgehouden en geknuffeld en ik hield er al heel erg veel van.

Met tien weken (vorige week) viel onze droom in duigen, want het vruchtje in mijn buik had geen hartactie... missed abortion.

Ik heb hele dagen achter elkaar gehuild en verdriet gehad. In alle eerlijkheid... ik heb net ook nog een verschrikkelijke huilbui achter de rug... het voelt gewoon als zo'n groot verlies. Die opmerkingen van 'je bent nog zo jong' of 'er komen wel nieuwe zwangerschappen' helpen ook echt voor geen meter. Ik heb pijn in mijn hart en die lijkt nooit meer weg te gaan. Voor mijn gevoel was dit gewoon mijn eerste kindje, hoe klein dan ook. Het was een begin.

Nog zo'n schrale troost 'er zal dan toch wel iets mis zijn geweest met het vruchtje' of 'je kunt het beter zo hebben dan een doodgeboren of zwaar gehandicapt kindje'. HELPT NIET!!

Hier laat ik het even bij, mijn 'lucht mijn hart' post. Zodra ik weer wat positiviteit in mijn hart heb dan zal ik op mijn gemak de ontwikkelingen op jullie blogs weer gaan lezen, maar nu voel ik me zo'n beetje omgeven door een heel groot zwart gat.

Behang, plinten en schilders

Ik weet het, Adriana's Updates zijn een beetje schaars de laatste tijd maar poe poe, wat komt er toch een hoop kijken bij een verhuizing zeg. Ik geef toe, ik had de hoeveelheid werk die we zouden hebben aan ons nieuwe onderkomen gruwelijk onderschat ik kom eigenlijk helemaal niet meer aan computeren toe.

Zoals jullie wellicht wel weten hebben mijn vriend en ik afgelopen vrijdag de sleutel van ons nieuwe paleis gekregen en vanaf die dag werd dan ook door onze huurder gedurende 8 dagen de huur van het oude appartement stopgezet (oude en nieuwe huis huurden we bij dezelfde verhuurder) Dus, 8 dagen hebben we om te verhuizen en als we dan nog niet klaar zouden zijn dan moesten we dus dubbele huur betalen.

Allemaal leuk en aardig. Vorige week ben ik samen met J. behang uit wezen kiezen en hebben we laminaat gekozen voor de woonkamer. Verder hebben we ook al hele mooie gordijnen gespot die er precies bijpassen, maar die gaan we aan het eind van deze week pas halen. Eerst het grote werk. Al met al hadden wij er op gerekend dat we toch wel in de eerste week de woonkamer en de slaapkamer af zouden kunnen hebben, zodat we alvast in het huis kunnen wonen. Viel dat even tegen.

Nog niet alles was namelijk geschilderd, en daardoor konden wij dus nog niet aan de slag met verven en behangen, of de vloer leggen. Ik en J. raakten beide, zachtjes gezegd nogal in paniek. Want wij hadden dus maar 8 dagen, en nu werd ons werk met zeker vier dagen vertraagd. Gelukkig hebben we dit wel op kunnen lossen met de woningbouw en kunnen we er vier dagen langer over doen om te verhuizen, want ze hadden het huis in principe 'klaar' af moeten leveren.

Maar goed, afgelopen zaterdag ben ik samen met mijn moeder begonnen met behangen. Echt heel erg spannend want ik geef toe... ik heb zelf nog nooit behangen hoe graag ik ook vertel hoe anderen het zouden moeten doen.

We hadden voor één wand vinyl behang uitgekozen met een mooi gebloemd patroon en voor de overige drie wanden een hele warme rode kleur. Ons eerste obstakel was het uitklappen van de behang tafel. Serieus ik ben in dat proces bijna een vinger verloren zeg! Toen hij eindelijk stond waren wij klaar voor de start,

"Zal ik alvast de lijm maken? Dan kunnen we beginnen." bood ik aan. Mama stemde toe en ik ging dus naar de keuken om de lijm te maken... moest dat goedje nog 30 minuten trekken. Daar stonden we dan, voor ons uit te kijken en nog niets te doen totdat de lijm klaar was. Hebben een CD van Beth Hart in de CD speler gemikt en genoten van de galm die in een lege kamer hangt door luidkeels mee te zingen met Heaven Look Down en As Good As It Gets.

Toen de plak klaar was konden we beginnen. Op de maat van de muziek hebben mama en ik baan voor baan tegen de muur gekleefd. Het viel nog niet mee, want op den duur kwamen we erachter dat het huis ligt gewelfd was.... lastig als je recht moet behangen. Al met al is het goed gekomen. Helemaal toen we die middag op advies van P. het invetten van de banen anders aan gingen pakken. Toen schoot het helemaal op.

Het resultaat is al goedgekeurd door een paar kinderen uit de buurt die ik buiten trof terwijl ze nieuwsgierig met hun neuzen tegen het glas naar binnen koekeloerden "Het wordt al mooi." zij een meisje met zo'n grote oorbellen dat ze haar hoofd niet eens meer naar links of rechts kon draaien. Haar kleine broertje wilden weten waarom wij in het huis kwamen wonen, want hier woonde kennelijk eerst de opa van de straat.

Ik voel me nu al thuis in het nieuwe huis, zelfs al staan onze meubels er nog niet en zijn de meeste kamers nog kaal.

Ik zal later nog wat foto's plaatsen bij dit artikel dus houd de site in de gaten.

Voor meer updates over mijn verhuizing heb ik een speciale blog aangemaakt, namelijk de Duct-Tape Updates. Daar kunnen jullie terecht voor verdere verhuizing updates en leuke interieur en DIY tips voor in huis.

Helemaal de oude

Jullie horen het goed, of ja... je hoort het niet meer. Geen gesnotter en gekuch. Geen koorts en geen gesnurk door verstopte luchtwegen. Ik ben weer helemaal mijn oude ik. En ik heb een heleboel in te halen heb ik wel gezien. Om te beginnen met een hele frisse nieuwe look zoals jullie al hebben kunnen lezen in mijn vorige post.

En dan nog wat spulletjes om te laten zien. Zoals bijvoorbeeld de mooie krans die ik kreeg van Kaat na het winnen van haar Give-Away en dat niet alleen, nee haar pakket bevatte ook nog eens een mooi tasje! Wat werd ik toch verwend zeg (geen wonder dat ik zo ben opgeknapt :)

Vandaag heb ik ook van Lisa hele leuke post gekregen. Op haar site ben ik namelijk ook in de prijzen gevallen (wat een bofkont ben ik hè, geluk in de liefde én in het spel)

Ik won op haar site een set gehaakte applicaties. En ik weet al precies welk shirtje ik ermee ga opleuken. Ik vind de gebruikte kleurtjes echt super vrolijk, net wat mijn basic zwart shirtje nodig heeft.

Verder ben ik hard aan het werk geweest met mijn Swaps, PIF's en Give-Away. (Ik ben heel slecht in rust nemen ik weet het) Foto's volgen binnenkort.

En last but not least... een BRUNO UPDATE!!

Bruno is vandaag namelijk onder het mes gegaan. Nee, nee, schrik niet. Hij is niet ziek of iets dergelijks. Hij is vandaag gecastreerd. Vanmorgen lieten J. en ik hem met pijn in ons hart achter bij de dierenarts en vanmiddag rond kwart over twee werd ik al gebeld. De operatie was geslaagd en of ik alsjeblieft meteen wilde komen om Bruno op te halen. (hij had het ze namelijk niet echt gemakkelijk gemaakt), met man en macht heeft hij zijn edele delen verdedigd maar moest het helaas uiteindelijk toch afleggen. Verder zijn ook zijn dubbele hoektandjes getrokken.
Toen ik hem op ging halen was hij echt zo gelukkig om mij weer te zien, en hoewel ik niet superemotioneel ben aangelegd had ik toch wel tranen in mijn ogen toen ik herenigd werd met onze lieve viervoeter. Ik heb hem naar huis gedragen (dierenartsenpraktijk is op loopafstand, heel handig aangezien wij geen auto rijden) en thuis heb ik hem het 'rompertje' aangetrokken wat ik van de dierenartassistente had gekregen zodat hij niet aan de hechtingen kan likken. In zijn pyama is hij op mijn schoot in slaap gevallen en daar is hij blijven liggen tot de baas weer thuis kwam.

De nieuwe bank

Ik ben zo gelukkig. Onze nieuwe bank staat dan eindelijk in het appartement. Wel lekker krap, maar we kunnen er tenminste van genieten. Ik moet wel bekennen, dat naar boven sjouwen (wij wonen namelijk op de eerste verdieping) viel nog best tegen.
Ons bankje was namelijk zwaarder dan verwacht. En het idee dat hij over minder dan een maand weer terug naar beneden zou moeten maakte hem volgens mij nog een paar extra kilootjes zwaarder.
Maar hij staat en oh wat is hij mooi! Ik ben echt zo gelukkig met deze bank. Hij ziet er zo gezellig uit.

En ze kan het goed vinden met de lederen banken die mijn vriend al had. Ze hebben de nieuwkomer heel vriendelijk welkom geheten en ervoor gezorgd dat zij zich thuis zou voelen. En hoewel ze wel even moest wennen aan de beperkte ruimte, ze was wel gelukkig dat ze nu weer een thuis had bij lieve mensen die haar heel bijzonder vinden.

Dit is namelijk de eerste bank die J. en ik samen hebben gekocht. Het eerste meubelstuk zelfs. Ja, we hebben wel eens samen een schaal of een mok of iets kleins gekocht maar deze bank is het eerste, echte grote.

Nog leuker, het was een echte impuls-aankoop. Dat vind ik zo leuk hè, als een bank zo goedkoop is dat je het geoorloofd een impulsaankoop kunt noemen... Maar goed. Ze stond echt helemaal afgezonderd van de andere meubels, kreeg schijnbaar niet genoeg aandacht een liefde en dus hadden ze haar al wat verder naar achteren gezegd.
En daar spotte ik haar als eerste. Het was liefde op het eerste gezicht en dus riep ik er meteen J. bij. En tot mijn grote verbazing (ik was ervan overtuigd dat hij nooit zou vallen voor zo'n frivole, gezellige bank vanwege zijn liefde voor leer) Maar waarachtig!! Hij vond haar dus ook een plaatje. Wat wil je, zo'n mooie degelijke bank... heel erg stevig en zo'n mooi printje. Tja, het was snel besloten dat zij in ons toekomstige huisje thuis hoorde. Een dus kochten wij haar. En gisteren is ze dan eindelijk naar huis gekomen. Ik ben zo trots op dit mooie meubel, ik denk dat ik vanavond maar op de bank ga slapen.

Time 4 tea

Wat een leuke post dag. Niet alleen is de nieuwe bank eindelijk gearriveerd (foto's volgen morgen) maar ook had ik een lekker dikke enveloppen. Mijn pakketje van de High Tea Swap was binnen.
En leuk!
Ik ben een echte theeleut dus toen ik las over deze swap op Swap-Bot kon ik het ook niet laten om me in te schrijven. Mijn allereerste swap! En dan meteen vertraagt door ziekte, yep... ik ben nog steeds een wandelende snotfabriek -excuseer mijn woordkeuze maar zo voelt het) Het vervelendste is nog wel dat mijn verkoudheid wordt vergezeld door een flinke scheut hoofdpijn iedere keer dat ik mijn neus snuit, nies of adem haal.
Maar goed, wel dus leuk om als je ziek bent post te krijgen. Ik ontving mijn High Tea pakket van Kyra met daarin verschillende smaakjes thee waarvan 'marshmallow' toch wel mijn favoriet. Ik moet bekennen dat ik echt verslaafd ben aan spekjes. Serieus, ik heb helemaal geen zoetekauw. Ik mag mezelf zelfs tot één van de weinige vrouwen rekenen die niet van chocolade houdt. Maar spekjes vind ik echt goddelijk! En marshmallow thee vind ik dan ook super. De geur alleen al doet me weer verlangen naar een grote zak spekjes.
Verder vond ik in het pakket hele vrolijke servetten en uitnodigingen voor mijn High Tea moment. En ook nog een kaartje met daarop een *yum yum* recept voor cheesecake, en dat heb ik nog nooit op!
Omdat mijn swap-partner niets heeft met sieraden (en ik ook niet, dus nogmaals *whoehoe*) koos zij ervoor om voor mij een super leuk omkeerbaar schortje te maken. Aan de ene kant een hele vrolijke print en aan de andere kant denim. Ik ben er nu al helemaal verzot op.
Dus bij deze Kyra heel erg hartelijk bedankt voor het mooie pakketje. Ik werd er helemaal vrolijk van en knapte er zelfs een beetje van op :)

Uche, uche *snif*

Hatsjoe!!! Ja jullie horen het goed. Ik ben geveld door een verkoudheid waar je u tegen zegt, al spreek ik mijn verkoudheid niet zo deftig aan.
Nee ik scheld hem eerder de huid vol want oh wat heb ik een hekel aan verkouden zijn.
Van de andere kant, ik vind het dan wel weer lekker om lui op de bank te liggen haken, het schiet alleen niet erg hard op aangezien ik halverwege iedere toer weer mijn neus moet snuiten.

Wat ik nog even wilde laten zien is dit mooie uiltje wat ik heb gewonnen in de Give-Away van Yara. Ik vind hem echt zó leuk. Lekker vrolijk.

Oe, en dat hele mooie opbergdoosje. mijn tante won het op de kermis en verblijde mij met dit mooie bakje. En dan zeggen ze dat ze op de kermis alleen rommel weggeven.

Veel tijd achter de computer lukt me nu niet, dus vandaar deze korte post. Ik ga weer even mijn neus snuiten en nog eens rondkijken op jullie blogs. Als ik beter ben komen er weer nieuwe creaties.

Gehaakte ketting

Het is weer weekend hoor, tijd om op te ruimen, af te wassen, stof te zuigen en poetsen, poetsen, poetsen. Soms denk ik nog terug aan die heerlijke tijd dat weekenden waren om buiten te spelen met je vriendjes en uitstapjes naar opa en oma. In het weekend kon je even lekker je huiswerk vergeten en lekker kind zijn.

Die mentaliteit heb ik er altijd in geprobeerd te houden, dat het weekend leuk moet zijn. Maar met de naderende verhuizing is het hier vooral ieder weekend opruimen, sorteren, inpakken en klaar maken.
Gelukkig had ik ondanks dit drukke schoonmaakschema ook een momentje voor mezelf en ik vond een hele simpele ketting-tutorial om me tijdens mijn onverwachte vrije minuten te helpen. Het gaat om een gehaakte ketting en het principe is heel simpel.

Haak gewoon 4 kettingen, iedere nieuwe ketting iets langer dan die daarvoor. Jammer genoeg is het patroon voor de bloem niet te vinden op dezelfde website. Maar met behulp van deze tutorial heb ik toch een mooi geheel weten te maken.


Omdat ik de vervelende eigenschap heb om achter iedere klink, haak, punt... wat dan ook te blijven haken met mijn sieraden/kleding heb ik de ketting wat korter gemaakt dan in het voorbeeld. Ik ben wel heel erg blij met het resultaat van zo'n simpele tutorial. In werkelijkheid is de kleur iets anders dan op de foto. Ik gebruikte namelijk een hele lichte tint lila (bijna wit), echt superlief kleurtje.

Ik heb trouwens twee hele lieve dames gevonden die hebben aangeboden om mijn verhaal proef te lezen. Saskia en Petra waren zo lief om hun hulp aan te bieden. Dus, binnenkort komen de volgende hoofdstukken jullie kant op. Maar... omdat ik zo'n leuke reacties heb ontvangen ben ik ook begonnen aan een speciaal 'blog-verhaal' compleet anders dus maar wel gloedje-nieuw. Binnenkort het eerste hoofdstuk online.

4 Dingen Tag

Wat wordt de mens toch digitaal zeg, post en telefoneren gaat vaak al via internet. Boodschappen ook, maar ik wist niet dat zelfs 'tikkertje' ook al vertaald is naar de computer tot ik van Petra van The Sprinkles on a Cupcake de '4 things tag' kreeg.

Ik ben maar even zo vrij geweest om de vragen te vertalen naar het Nederlands. Maar, nu even niet langer uitstallen Adriaantje... tijd om weer eens wat diepe, duistere geheimen bloot te geven...

4 dingen in je (hand)tas

• Twee bollen katoen
• Een dubbele haaknaald (aan ieder uiteinde een haak)
  
• Mijn sleutels
  
• Mobiel

4 dingen in je bureau lade

• Wacom tekentablet
• Plakboek
• Agenda
• Schaar

4 favoriete dingen in je slaapkamer

• Mijn verzameling Laurel & Hardy figuurtjes
• Mijn naaimachine
• Mijn verzameling natuurstenen
• Kaarsen
  

4 dingen die je altijd al hebt willen doen (maar nog niet heb gedaan)

• Zingen in een bandje
  
• Een neuspiercing
• Een eigen bedrijfje/winkeltje beginnen
• Een complete deken haken

4 dingen die je op dit moment heel erg leuk vind.

• Handwerken
  
• Met Bruno en Pako spelen
• Voorbereidingen maken voor de grote verhuizing (en fantaseren over de hobby-kamer)
• En het aller, aller, aller leukste van dit en alle andere momenten vind ik natuurlijk J.
  

4 dingen die je niet van mij weet.

• Ik heb een grote moedervlek op mijn arm, sommige mensen vinden het lelijk ik vind het bijzonder.
  
• Ik schilder ook, acrylverf schilderijen. Ben begonnen met het nadoen van Bob Ross van 'the joy of painting' maar heb een paar jaar geleden mijn eigen stijl gevonden.
  
• Ik ben verslaafd aan stand-up comedy. Liefst van die onschuldige humor. Woordspelingen en sketches vind ik gaaf.
  
• Ik ben dol op kruiswoordpuzzels. Ik vind het zo gaaf, want soms weet ik dingen waarvan ik eigenlijk niet eens wist dat ik ze wist en dat geeft me dan een goed gevoel.
  

4 liedjes die ik niet uit mijn hoofd kan krijgen.

• De intro van Pippi Langkous
  
• Brandi Carlile - the Story
• Marit Larsen - If a Song Could Get Me You (zie hieronder)
  
• Simone White - I Wrote this Song About You
  

Phew, dat waren ze dan. Mijn antwoorden op de 4 things tag vragen. En het leuke is dat ik nu andere mensen mag gaan tikken :)

Ik tik Yara, Marjo, Sabien en... Juliette

Tikkie, jij (jullie) bent hem.

Bruno update; wat een lange nacht

Dank jullie wel voor alle vriendelijke berichten. Met een opgelucht hart kan ik jullie vertellen dat Bruno weer helemaal zichzelf is. Hij werd nog wat slapjes wakker (logisch na al dat braken natuurlijk) maar al tijdens de wandeling leefde hij weer wat op. Toen hij eenmaal weer wat eten in zich had was hij weer snel zijn oude zelf. Sterker nog, hij is nu zo vrolijk! Hij heeft er zichtbaar van genoten dat zijn baasjes zo over hem hebben gewaakt. Dat is nog eens iets anders dan helemaal alleen op zijn kussentje in de hal slapen. Nee, onze kleine schat heeft geen enkel benut van het gevaar of de angst die zijn baasjes hebben doorgestaan.

Woorden kunnen gewoon niet beshrijven hoe opgelucht we wel niet ben dat alles goed is met ons schatje. En dat vooral dankzij J. Ikzelf moet toegeven dat ik nogal een lichte paniekaanval had. J. heeft ondanks mijn gekat (ik wordt nogal bitchy als ik mij zorgen maak om iemand waar ik van hou, niet express... maar als ik kattig doe lijkt alles in zo'n situatie sneller te gaan en snelheid is van groot belang in zo'n situatie.) zijn hoofd koel gehouden en heeft ons naar onze nood-dierenarts gekregen. J. was echt de held van de dag en van de rest van de maand wat mij betreft. Door zijn snelle handelen is alles nog goed gekomen met Bruno. Godzijdank!

Paniek in de tent

Ik ben zo gespannen als ik weet niet wat. Mijn vriend zit ook nog na te beven op de bank. Onze Bruno ligt om mijn schoot slap als een vaatdoek. Onze dwergpincher heeft namelijk een stuk chocolade naar binnen gewerkt. Voor mensen die het niet weten, chocolade is klaar vergif voor een hondje.

Mijn schatje is dan ook altijd super voorzichtig met chocolade onze papegaai daarentegen niet echt. Ikzelf ben niet zo'n chocolade liefhebber. Echt puur (tegen het bittere aan) vind ik nog wel iets hebben, maar melkchocolade... sorry maar dat krijg ik niet naar binnen. Bah!

J. deelt graag zijn chocolade met Pako die al net zo'n zoetekauw is als zijn baas. Vandaag besloot Pako echter om zijn chocolade ook te delen met Bruno, een lief gebaar maar chocolade en hondjes zijn dus niet zo'n geweldig goede combi.
Halsoverkop zijn we met onze lieve schatje naar de dierenarts gefietst. (Oh, wat ik graag een rijbewijs zou hebben gehad op dat moment) Daar kreeg hij een spuit waarvan hij ging braken.
Nu is het spannend. Zo'n licht hondje van nog geen jaar en dan al bijna 8 gram chocolade... spannende uren. Vanavond blijven J. en ik in ieder geval wakker om bij ons Bruno te waken en om hem in de gaten te houden. Ik heb de dierenambulance onder de sneltoets gezet en de espresso maker zal wel overuren maken vanavond, maar wij hebben alles over voor ons lieve hondje. Mensen die nog wakker zijn, duim alsjeblieft voor onze Brunotti.

Ik zit in ieder geval van de stress zo'n best te haken dus Knutselfreak, als je dochter graag een buitenkind popje wil... ik ben er nog één aan het maken en ik stuur deze met liefde naar je toe als cadeau. Als je me het adres wil doormailen (adriana87@live.nl) dan stuur ik binnenkort het zusje van het eerste buitenkindje naar je toe.

Het buitenkind

Zoals jullie in mijn vorige post al hebben kunnen lezen heb ik een tijdje terug een schitterende slag geslagen bij de kringloop. Namelijk hele mooie knutselboekjes voor het maken en haken van lieve knuffels.
Ik was van plan om uit ieder boekje een knuffeltje te maken voor mijn Knuffels voor Congo actie. Ik begon gisteravond met het maken van het buitenkind. De kleuren in het boekje zelf vond ik echter iets te somber, dus ik heb mijn buitenkindje wat meer kleur gegeven. Ik moet zeggen, dat werken vanaf een simpel tekeningetje (niks patroon, niks haakschema... gewoon doodles van hoe het eruit moet komen te zien) dat viel nog vies tegen. Het hoofdje viel meer dan eens niet helemaal naar wens uit. Uiteindelijk is het me dan toch gelukt om de goede vorm te krijgen. Volgende struikelblok was haar haartjes. Het viel helemaal niet mee om deze goed in model te krijgen. Ik vloekte al binnensmonds over hoe zij net zo'n moeilijk haar heeft als ik.

Het schortje heb ik maar gewoon uit de losse pols gehaakt. Sorry maar ik kon nou eenmaal geen wegwijs met het patroon uit het boekje. Ik had mijn overwinning van het moeilijke patroon al gevierd toen mijn popje opeens gilde "Waar zijn mijn knoopjes!!" Ja, zij had het plaatje in het boek ook gezien nu en zij wilde net als haar voorbeeld mooie knoopjes op haar schort.

Samen kozen we mooie roze knoopjes en ze was meteen zielsgelukkig.

Ik vertelde haar dat zij binnenkort een reis zou gaan maken om te gaan wonen bij een lief weeskindje in Congo en zij was een beetje bang. Ze vreesde dat ze alleen zou moeten gaan. Ik stelde haar gerust en vertelde haar dat al verschillende mensen hebben aangeboden om vriendjes te sturen voor de reis. Toen was ze al een stuk gelukkiger. Het vooruitzicht van een spannende reis naar zo'n ver land stond haar nu wel aan. Zeker met heel veel vriendjes.
Mensen die zelf ook nog een bijdrage willen brengen aan de Knuffels voor Congo actie kunnen altijd mailen naar adriana87@live.nl

Niet zo handig en toch willen helpen. Gebruikte knuffels of ander speelgoed mag ook hoor! Zijn we ook heel erg blij mee. Vanwege verhuizing kan ik pas vanaf oktober knuffels daadwerkelijk gaan inzamelen bij mij thuis, maar als je alvast een foto stuurt van wat we met de post kunnen verwachten dan plaats ik die gewoon op de site. Kunnen we een soort Flickr-knuffel-counter maken.

Samen met J. en Liesbet van twee meisjes in de stad zal ik de knuffels in Januari naar het centrale verzamelpunt in Den Haag brengen.

Hoofdstuk 1

Zoals jullie misschien al eens hebben gelezen, mag ik ook graag schrijven. Ik heb nou eenmaal een fantasie die niet te stuiten is en schrijven biedt een fijne uitlaatklep. Ik werk momenteel aan een fantasy verhaal dat 'Kabouters in de keukenkastjes' moet gaan heten. Ik geef het toe, ik neem mezelf niet al te serieus en ik probeer dat terug te laten komen in mijn schrijven.

Als jullie het een leuk verhaal vinden en nieuwsgierig zijn naar het vervolg, ik ben nog opzoek naar iemand die voor mij het verhaal wil BETA lezen. Dat houd ik dat ik je om de zoveel tijd een hoofdstuk toestuur en dat jij deze dan vervolgens voorziet van opbouwende kritiek en een spellings-/grammatica controle. Interesse? Mail me dan op adriana87@live.nl

Afijn, hier is deel één dus. Het is niet echt een hoofdstuk...meer een proloog. Maar goed, ik hoop dat jullie het leuk vinden.


Proloog: Kabouters in de keukenkastjes

Beste lezer, met oog op recente gebeurtenissen heb ik besloten om mijn belevenissen vast te gaan leggen in een logboek. Ik wordt namelijk gek. Kabouters, zeemeerminnen, dwaallichten en whatever. Ik zie ze; en ik ben op dit moment nog helder genoeg om te beseffen dat dat geen goed teken is.

Ik durf niet te zeggen of ik al langer gek ben, of dat het vandaag pas is begonnen. Want... kom nou, kabouters bestaan toch niet?

Misschien is wat oma heeft wel besmettelijk. Misschien had ik nooit bij haar in moeten trekken.
Drieëntwintig is toch veel te jong om al dement te worden? Oma zou het wel fijn vinden denk ik, als ik net zo gek wordt als haar. 'Misery loves company' zeggen ze toch in Engeland?
Maar van de andere kant, als ik haar vertel wat ik denk te hebben gezien dan moedig ik haar gekte misschien wel aan.

Het enige wat ik volgens mij kan doen is mijn moed verzamelen en kijken of dat er inderdaad een kabouter in oma's keukenkastje zit.

...Ik wil helemaal niet kijken. Ik durf dat kastdeurtje niet eens open te doen.

Misschien is het maar een muis. Ew, ik hoop het niet. Ik heb zo'n vermoeden dat ik zo'n type vrouw ben die bij het zien van een muis binnen no-time op een krukje, of de aanrecht springt. Net als in die oude Tom & Jerry tekenfilms.

Okay, hier gaat ie dan. Langzaam... heel erg langzaam breng ik mijn hand naar de knop op het deurtje van het keukenkastje.

Oh wacht!!! Als ik het kastje langzaam open doe dan weten die kabouters natuurlijk dat ze zich snel moeten verstoppen. Dan weet ik nog niet of ik er echt één heb gezien. Dan maar heel snel.

1...2...3!!!

Mijn ogen zijn nu waarschijnlijk net zo groot als de schoteltjes in de kast, want het is waar! Ik heb het echt gezien! Geen twijfel mogelijk. OMA HEEFT KABOUTERS IN HAAR KEUKEN!!!

Van schrik heb ik het deurtje meteen weer dichtgegooid, maar ik wil hem nog eens zien.

Deurtje weer open en snel weer dicht want die kleine rotzak duwt gewoon één van oma's porseleinen theekopjes uit de kast. Bijna op mijn hoofd!

Ik vloek binnensmonds als de scherven alle kanten op schieten over de betegelde keukenvloer. Ik moet er echt heel snel voor zorgen dat Pluto de keuken uit is, voordat hij zijn pootjes open haalt aan een van de scherven. De nieuwsgierige dwerg pincher is er namelijk als de kippen bij als er iets valt. In zijn ogen is alles wat wij mensen laten vallen namelijk eetbaar.

Ik pak mijn oma's speelgoed hondje op en breng hem naar de woonkamer waar ik hem insluit bij mijn oma. Hij blaft een paar keer en krast met zijn nageltjes over de deur voordat hij kalmeert.

Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan hoor. Is dementie genetisch bepaald? Ben ik eigenlijk wel echt gek, als het echt is? Is mijn oma dan wel echt gek of gewoon gefrustreerd omdat niemand haar geloofde toen ze verkondigde dat ze kabouters in haar keukenkastjes had en... wat nog meer? Oh ja! Elfjes in de afwasbak in het kastje onder de gootsteen, een dwaallicht die constant tegen de zolderlamp probeerde op te rijden (zoals hondjes) en volgens mij had ze ook nog iets gezegd over een zeemeermin in de regenton.

Allemaal dingen die ik uit moet zoeken. Vandaag is slechts dag één van mijn waanzin.


Tot zover, mijn schrijfseltje. Feedback wordt zoals altijd zeer gewaardeerd.

Wat een weekend

Hè hè, dat had ik even nodig. Een lekker rustig weekend. Hoop dat ik niet al te veel mensen heb geschokt door even een weekendje niet up te daten, maar ja... iedereen heeft af en toe rust nodig. Verder had ik last van een virusje. Nee, geen verkoudheid of iets dergelijks maar een schrijf virus.

Ik ben namelijk druk aan het schrijven aan mijn (hopelijk) eerste boek en verder heb ik mijn fanfiction pagina weer een beetje ge-update. Mensen die niet bekend zijn met het fenomeen fanfiction, dat houd dus in dat je niet honderd procent origineel schrijft maar dat je je verhaal baseert op bijvoorbeeld een film, serie of een boek. Mijn verhaal is gebaseerd op de Twilight boeken van Stephanie Meyer, waar ik stiekem grote liefhebber van ben. De boeken brachten me weer helemaal terug naar mijn vampier-obsessie van mijn Buffy the Vampire Slayer dagen.

Maar goed, heb dus de eerste twee hoofdstukken van mijn pas geschreven fanfic ge-upload. En heb aan één stuk door vier hoofdstukken toegevoegd aan mijn originele verhaal.

Verder hadden mijn vriend en ik van het weekend nog een lekkere BBQ bij een vriend van J. die verjaarde. Met de taxi gingen wij heerlijk naar camping/bungalowpark de Lithse Ham waar het feestje werd gevierd. Wij hebben geen van beide ons rijbewijs dus zijn we totaal aangewezen tot taxi en openbaar vervoer en dat is meestal niet zo erg maar dit keer...

Om tien over half tien belden wij naar onze taxi-service en deze zou ons een uur later op komen halen. Braaf stonden J. en ik te wachten bij de ingang van het park. Half elf...niets, kwart voor elf...niets, elf uur...niets.

Om kwart over elf belden wij nog eens naar het taxi bedrijf. Het was uitgelopen. Wij zouden nog een uur langer moeten wachten. Heel vervelend dus, ik ben van mening dat dat bedrijf dat toch op zijn minst even door had kunnen bellen. Maar goed, het park konden we niet meer op en dus besloten J. en ik om nog even een romantische wandeling langs de waterkant te maken.

Iets van een kwartier later waren wij weer terug.

Om half twaalf ging mijn telefoon. Sorry, maar het loopt nog wat uit. Dat was de boodschap, wij moesten nog eens een half uur tot drie kwartier wachten op een chauffeur.

Afijn, hoe laat werden wij denk je opgepikt? Om kwart voor één. Wij hebben meer dan tweeënhalf uur gewacht in de donkere koude nacht op onze taxi. Ons humeur was al net zo donker als de nacht toen we eenmaal in de Mercedes van de taxi-chauffeur stapten. Maar oh, wat waren we toch blij toen we weer thuis waren.

Gisteren en vandaag hebben mijn vriend en ik echt alle aandacht gestoken in het opruimen van ons appartement. We moesten namelijk één en ander verschuiven in het appartement want binnenkort krijgen wij een nieuwe bank binnen ook weer een aanwinst die wij in de kringloopwinkel kochten. Daarover meer in een volgend bericht (na 2 september want dan wordt de bank bezorgd en kan ik kiekjes knippen.)

Mijn creatieve uitspatting van de dag? Salade. Ja, jullie horen het goed... een culinaire, creatieve uitspatting van jullie Adriaantje. We hebben namelijk besloten om onszelf na ons 'schoonmaak' weekend te trakteren op een lekkere balkonBBQ.

Ik maakte deze salade... en lekker!

Mensen die willen weten wat er in zit:

IJsbergsla
Komkommer
Tomaat
Schouderham
Jong belegen kaas
Perzik
Twee eetlepels Honing

Echt heerlijk fris, helemaal als je alleen biologisch materiaal gebruikt. Heerlijk.

Wat betreft het verhaal waar ik aan werk, als jullie hoofdstuk één zouden willen lezen laat dan een reactie achter. Bij genoeg animo zal ik hoofdstuk één hier op de site zetten.

Yes Yes Yes!!! Score bij de kringloop.

Eindelijk! Na al die posts te hebben gelezen over wat een mooie spulletjes jullie wel niet bij de kringloop winkel hebben getroffen heb ik eindelijk ook eens wat gave spulletjes op de kop weten te tikken. Wat een koopjes.

Het was voor mij echt meteen liefde op het eerste gezicht toen ik dit mooie doosje vond.
Het is gemaakt van heel mooi natuursteen en de bloem is ingelegd met parelmoer. Ik geef toe, ik heb geen flauw idee wat ik er in ga doen, maar het was gewoon een gevalletje, die moet ik hebben én!!! er zat ook nog eens 50% korting op de prijs, van 1 euro naar 0,50 cent. Ik houd van korting.
Mijn vriend liet zijn oog vallen op hele mooie glazen gebaksbordjes.

Niet zo lang geleden hebben we op een snuffelmarkt ook een hele mooie karaf gekocht waar meneer op slag verliefd op was, en hier passen deze bordjes echt heel erg goed bij.

Wederom 50% korting en dus namen we er vier.

Niet veel later spotte mijn vriend een heel mooi kruidenrek, helemaal gemaakt van mooi donker hout en met maar liefs zes plankjes waar hij zijn kruiden op kwijt kan.

Mijn schatje, die naast tuinman ook nog eens heel erg handig is in de keuken (hij heeft een poos kokschool gedaan) heeft in de loop der jaren een heleboel kruiden in zijn keukentje verzameld.
Sommige waarvan ik niet eens de naam uit kan spreken. Maar mijn keukenprins wil deze kruiden natuurlijk in stijl op bergen in ons nieuwe paleis. We gaan namelijk eind september verhuizen naar ons eerste 'echte' huis, compleet met aparte keuken.

Dit mooie rekje verhuist met ons mee voor 2,25 euro. Wat een koopje!

Maaaar... het mooiste van het mooiste, de vondst der vondsten. De schatten van de dag...


Dat zijn toch wel deze hobby boeken. Ik kocht voor nog geen 5 euro 'gehaakte poppen en dieren', 'de liefste knuffels maak je zelf' en 'Poppen en Popjes'

Ik ga uit ieder boekje iets maken voor de Knuffels voor Congo actie. Zoals jullie misschien al weten ben ik bezig met een inzamelactie, in de post 'Kijkersstress' konden jullie al lezen hoe de stichting Knuffels voor Congo zich inzet voor kinderen in ontwikkelingslanden. En dat op een bijzondere manier. Zij spelen namelijk in op het geluk van de kinderen. Ja, ze zamelen ook geld in en gebruiksvoorwerpen. Maar ook vragen zij om speelgoed en vooral knuffels voor de weeskinderen in Congo.

Natuurlijk zijn tweedehands knuffels erg leuk, maar hoe geweldig zou het voor die kinderen zijn om een mooie, zelfgemaakte knuffel te ontvangen. Gemaakt met liefde en speciaal voor hen. Iedereen die een beetje handig is met handwerken kan zich opgeven om mee te doen met de actie. Naaien, haken, breien alles kan en alles mag. Verder wil ik bij deze ook even Liesbet bedanken, deze lezeres heeft aangeboden om samen met mij de knuffels af te geven bij het centrale verzamelpunt in Den Haag.

Mensen die niet zo handig zijn met naald en draad kunnen ook helpen. Promoot de actie op je blog/website, of doneer een stukje stof/wol aan een handige moeder, tante of verre kennis. Kortom verspreid het woord. Het is zo gemakkelijk om een kind gelukkig te maken.

Vanaf november tot eind december kunnen jullie knuffels sturen meld je aan voor de actie in een mailtje naar adriana87@live.nl of laat een bericht achter in de actie. Ik zal dan begin november iedereen die zich heeft opgegeven mijn nieuwe adres doorgeven.

Soms zit het mee, soms zit het tegen

Maar soms lijkt het wel alsof alle tegenslagen op één dag vallen. Zoals vandaag. Ik zat echt boordevol creatieve ideeën, maar alles wat ik aanraakte leek wel spontaan uit elkaar te vallen. Zelfs een simpele zoom omstikken wilde me vandaag niet lukken.
'Oh jee' dacht ik toen ik me realiseerde... 'een baaldag!'
Maar goed, het feit dat ik niets uit mijn handen getoverd kreeg was nog niet eens het ergste. Er zat namelijk ook nog een mooie dikke enveloppe in mijn brievenbus... samen met nog wat andere post.

Ik wist echt meteen wat erin zat nog voor ik het openmaakte... Het was namelijk mijn eigen post. Mijn brieven waarin ik twee tijdschrift abonnementen opzeg en het Give-Away cadeautje voor Allemaalsterrekes.
Email heeft mij waarschijnlijk lui gemaakt, want door het gewen aan een vlug mailtje was ik straalweg vergeten om postzegels op mijn uitgaande post te plakken. (Maar goed dat mijn belanstingaangifte is verstuurd naar een antwoordnummer)

Dus, morgen even op en neer naar het postkantoor voor de tweede ronde. Sorry Allemaalsterrekes. Nog heel even geduld.

Mijn oma was trouwens superblij met het Yahtzee boekje, de hele avond heeft ze het heel trots aan al haar gasten geshowd.Ik ben trouwens nog op zoek naar vier PIF-fers. Mensen meld je snel aan want wie eerst komt...
Mensen die het PIF principe nog niet kennen je kunt er meer over lezen deze post.

In het kort, PIF staat voor Pay It Forward. En het werkt eigenlijk als volgt. Als je je aanmeld voor mijn PIF dan stuur ik je een cadeautje wat ik zelf heb gemaakt. Daarna is het de bedoeling dat jij op zoek gaat naar drie anderen en op jouw beurt voor die drie anderen een cadeautje maakt... Maar ook ééntje voor mij hè :P

Mensen die mee willen doen kunnen zich aanmelden middels een mailtje naar adriana87@live.nl

Yahtzee boekje

Vandaag een korte post, heb namelijk beetje tijdgebrek. Heb de hele dag geknutseld aan een verjaardagscadeau voor mijn oma.
Ik maakte voor haar een handig notitie-boekje waar ze de score van ieder potje Yahtzee in bij kan houden. Tijdens ieder bezoek moet er namelijk wel zo'n spelletje worden gespeeld, en oma kan zo genieten (vooral als ze wint) en daarom vond ik het heel leuk om dit voor haar te maken.

Voorop de kaft zit een lieveheersbeestje, omdat dat oma's lievelingsbeestjes zijn (maar niet heus, oma is nogal bang voor de beestjes omdat er ooit eens eentje in haar mond is gevlogen)
Maar lieveheersbeestjes zijn dus wel een terugkerend thema in haar verjaardagscadeau's.

Voorop heb ik een vakje gemaakt waar een handige rekenmachine op zit geklemd. (met een soort van knijper, kan dus ook heel gemakkelijk eraf.) Heel handig om de score op te tellen dus. Ben benieuwd wat jullie er van vinden.(De kleuren zijn trouwens in het echt toch wel wat helderder dan op de foto . Dat zie je duidelijker op de foto van het lieveheersbeestje.)

Ik hoop dat ze het leuk vind :P

De tank onder de scharen

Sommige meisjes maak je gelukkig met sieraden, andere met nieuwe schoenen... een uitverkoop bij HM of andere snuisterijen.

Mijn schatje heeft echter door dat ik pas echt smelt als hij aankomt met handige hobby spulletjes. En vandaag kwam mijn prins thuis met deze tank onder de scharen! En pas op hè, je kunt hier niet alleen stofjes mee knippen en papier... nee, als je als crea-bea tijdens het freubelen dorst krijgt, dan kun je dit vernuftig stukje techniek ook nog eens inzetten als flesopener! Handig toch? We krijgen immers allemaal vroeger of later wel dorst.

Dacht je dat dat het was? Niet dus!! Nee, ook voor het sieraden maken kan ik deze schaar raadplegen want het lemmet heeft ook nog eens een handig oogje waarmee ik zilverdraad kan knippen. Verder kan ik gewoon alle vier mijn vingers kwijt in het onderste gat...die vijfde, mijn duim kan dus in het bovenst oogje (voor de wakkere onder jullie die na zitten te tellen of ik dan niet een vinger mis.)

Wat zal dit schaartje mij veel plezier bezorgen en jammer voor mijn oude schaar (een gloedje nieuwe die na een paar keer knippen al weer bot was)... maar die mag nu voorlopig op reserve.


Morgen ga ik mijn schaar inzegenen, want er staat een projectje op de planning voor de verjaardag van mijn oma. Namelijk een...


* OMA NIET VERDER LEZEN!!! ...Ik meen het!!! *


Puzzelboekje met daaromheen een vilten hoes met vakje voor haar bril en afgewerkt met een lieveheersbeestje (een altijd terugkerend thema in haar cadeau's omdat oma bang is voor lieveheersbeestjes sinds er één per ongeluk in haar mond is geland -slik-)


* Ik zie het morgen heus wel aan je gezicht als je dit stiekum toch hebt gelezen. *


Maar, ik ga mijn post onderbreken om mijn schatje nog een keer te bedanken voor de mooie super-schaar.

(loopt al zingend weg: "Scizzoooors, are a girls best frieeeeeend!!)