Hoofdstuk 1

Zoals jullie misschien al eens hebben gelezen, mag ik ook graag schrijven. Ik heb nou eenmaal een fantasie die niet te stuiten is en schrijven biedt een fijne uitlaatklep. Ik werk momenteel aan een fantasy verhaal dat 'Kabouters in de keukenkastjes' moet gaan heten. Ik geef het toe, ik neem mezelf niet al te serieus en ik probeer dat terug te laten komen in mijn schrijven.

Als jullie het een leuk verhaal vinden en nieuwsgierig zijn naar het vervolg, ik ben nog opzoek naar iemand die voor mij het verhaal wil BETA lezen. Dat houd ik dat ik je om de zoveel tijd een hoofdstuk toestuur en dat jij deze dan vervolgens voorziet van opbouwende kritiek en een spellings-/grammatica controle. Interesse? Mail me dan op adriana87@live.nl

Afijn, hier is deel één dus. Het is niet echt een hoofdstuk...meer een proloog. Maar goed, ik hoop dat jullie het leuk vinden.


Proloog: Kabouters in de keukenkastjes

Beste lezer, met oog op recente gebeurtenissen heb ik besloten om mijn belevenissen vast te gaan leggen in een logboek. Ik wordt namelijk gek. Kabouters, zeemeerminnen, dwaallichten en whatever. Ik zie ze; en ik ben op dit moment nog helder genoeg om te beseffen dat dat geen goed teken is.

Ik durf niet te zeggen of ik al langer gek ben, of dat het vandaag pas is begonnen. Want... kom nou, kabouters bestaan toch niet?

Misschien is wat oma heeft wel besmettelijk. Misschien had ik nooit bij haar in moeten trekken.
Drieëntwintig is toch veel te jong om al dement te worden? Oma zou het wel fijn vinden denk ik, als ik net zo gek wordt als haar. 'Misery loves company' zeggen ze toch in Engeland?
Maar van de andere kant, als ik haar vertel wat ik denk te hebben gezien dan moedig ik haar gekte misschien wel aan.

Het enige wat ik volgens mij kan doen is mijn moed verzamelen en kijken of dat er inderdaad een kabouter in oma's keukenkastje zit.

...Ik wil helemaal niet kijken. Ik durf dat kastdeurtje niet eens open te doen.

Misschien is het maar een muis. Ew, ik hoop het niet. Ik heb zo'n vermoeden dat ik zo'n type vrouw ben die bij het zien van een muis binnen no-time op een krukje, of de aanrecht springt. Net als in die oude Tom & Jerry tekenfilms.

Okay, hier gaat ie dan. Langzaam... heel erg langzaam breng ik mijn hand naar de knop op het deurtje van het keukenkastje.

Oh wacht!!! Als ik het kastje langzaam open doe dan weten die kabouters natuurlijk dat ze zich snel moeten verstoppen. Dan weet ik nog niet of ik er echt één heb gezien. Dan maar heel snel.

1...2...3!!!

Mijn ogen zijn nu waarschijnlijk net zo groot als de schoteltjes in de kast, want het is waar! Ik heb het echt gezien! Geen twijfel mogelijk. OMA HEEFT KABOUTERS IN HAAR KEUKEN!!!

Van schrik heb ik het deurtje meteen weer dichtgegooid, maar ik wil hem nog eens zien.

Deurtje weer open en snel weer dicht want die kleine rotzak duwt gewoon één van oma's porseleinen theekopjes uit de kast. Bijna op mijn hoofd!

Ik vloek binnensmonds als de scherven alle kanten op schieten over de betegelde keukenvloer. Ik moet er echt heel snel voor zorgen dat Pluto de keuken uit is, voordat hij zijn pootjes open haalt aan een van de scherven. De nieuwsgierige dwerg pincher is er namelijk als de kippen bij als er iets valt. In zijn ogen is alles wat wij mensen laten vallen namelijk eetbaar.

Ik pak mijn oma's speelgoed hondje op en breng hem naar de woonkamer waar ik hem insluit bij mijn oma. Hij blaft een paar keer en krast met zijn nageltjes over de deur voordat hij kalmeert.

Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan hoor. Is dementie genetisch bepaald? Ben ik eigenlijk wel echt gek, als het echt is? Is mijn oma dan wel echt gek of gewoon gefrustreerd omdat niemand haar geloofde toen ze verkondigde dat ze kabouters in haar keukenkastjes had en... wat nog meer? Oh ja! Elfjes in de afwasbak in het kastje onder de gootsteen, een dwaallicht die constant tegen de zolderlamp probeerde op te rijden (zoals hondjes) en volgens mij had ze ook nog iets gezegd over een zeemeermin in de regenton.

Allemaal dingen die ik uit moet zoeken. Vandaag is slechts dag één van mijn waanzin.


Tot zover, mijn schrijfseltje. Feedback wordt zoals altijd zeer gewaardeerd.